vrijdag 17 juni 2011

Schouderklopje

Het is niet netjes om te bedelen om een compliment. Alle motivatie moet altijd uit je eigen tenen komen, je doet het niet voor de ander maar voor jezelf, autonoom, op eigen kracht. Oprah en Dr. Phil zeggen zelfs dat je eerst echt van jezelf moet houden voordat je van een ander kan houden. Ik weet het allemaal niet. Johan en Wim doen het heel anders.

Zo kan het dus ook. Je zet jezelf duidelijk in het zonnetje. Overduidelijk, er hingen wel vijftien velletjes op het pleintje. Zelf snak ik regelmatig naar complimenten en net als Johan en Wim graag over het ondankbare werk. Ja, ik heb het hier over huishoudelijke taken omdat het repetitieve en stompzinnige klussen zijn die meestal binnen een minuut weer ongedaan gemaakt zijn. Zie dan maar eens gemotiveerd te blijven.
Een complimentje op zijn tijd is dus heel welkom maar mijn huisgenoten zijn daar niet van. Het liefst roep ik tegen ze: het is hier geen hotel! Maar dat kan ik niet zeggen omdat mijn moeder dat vroeger altijd tegen mij zei en je de geschiedenis echt niet zo hersenloos kan herhalen.
Ik ga mijn hele huis volhangen met briefjes: 'beste kinderen, wat heeft Floor de was weer prachtig opgevouwen, houden jullie je kast een beetje netjes? Floor heeft er echt veel werk aan gehad. Groetjes Floor.' 'beste echtgenoot, maak je voorlopig geen vlekken op je pak? Floor heeft het net opgehaald bij de stomerij en dat was een heel gedoe want het waaide en er hing al een tas met boodschappen aan haar stuur. Groetjes Floor.'
En dat dan vijftien keer.