Hij is niet aan de hitte bezweken, maar leest het boek dat op zijn schoot ligt. Wij zijn druk bezig met wat we gaan eten, hoe lekker de wijn en hoe aardig de bediening is. Wat een geluk dat we dit restaurantje vonden, bla, bla, bla. Het zal hem worst wezen. Mijn dochter van drie ziet op de gang bij de crèche wie er is aan de schoenen die er staan. Mijn stiefdochter van negen hoort alles wat ik zeg, ook als het niet per se voor haar bedoeld is.
Het moet heerlijk zijn om je omgeving op mute te kunnen zetten en geen prikkels meer te ontvangen. Zegt zij die altijd van alles ziet.
Volgens mijn man is eigenlijk iedere man een autist. In de loop van hun leven leren ze zich aan te passen en op te letten, maar in principe zijn ze met hun eigen dingen bezig. Hij kan het weten. Hij die midden in een drukke woonkamer cricket-wedstrijden volgt over de radio, terwijl hij de krant leest en golf op tv kijkt. Een soort über-autist dus.
Ik kan wel wat van dat autisme gebruiken om mijn eigen zintuigen iets te temperen. Het is uiteindelijk natuurlijk de kunst om de nuttige informatie uit de ruis te filteren. Mijn stiefzoon is er al heel handig in, getuige het feit dat hij opveert als de serveerster komt met de knoflook-kip. Niets dus om je zorgen over te maken. Nog een wijntje, schat? Lekker lieffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten